Ο προπονητής της Ιουλιέτας Μπουκουβάλα, Γιώργος Μπουντάκης, με αφορμή την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τζούντο της Ρωσίας αλλά και την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιώργου Μπουντάκη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο:

Ανέλαβε χωρίς συμβόλαια και επικοινωνιακές φανφάρες την προπονητική εκγύμναση της Ιουλιέτας Μπουκουβάλα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από μέλος του ΔΣ της ΕΟ Τζούντο αλλά και από πρόεδρος του συλλόγου, ΟΤ Νέας Φιλαδέλφειας, προκειμένου να βρίσκεται στο πλευρό της 28χρονης τζουντόκα στο Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου. Και όλα αυτά με ένα όνειρο: το χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση της βρετανικής πρωτεύουσας.

Οι αγωνιστικές περγαμηνές που συνοδεύουν τον Γιώργο Μπουντάκη είναι πάμπολλες. Πανελλήνια πρωταθλήματα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, διακρίσεις σε βαλκανικούς αγώνες, συμμετοχή σε μερικά από τα κορυφαία τουρνουά σε όλο τον κόσμο. Οι λύπες και οι χαρές ήταν επακόλουθο της αγωνιστικής του διαδρομής όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και η «τροφή» του, την οποία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αρνηθεί όταν κλήθηκε να καθίσει (σ.σ. αμισθί) στην καρέκλα του προπονητή της κορυφαίας Ελληνίδας τζουντόκα, της Ιουλιέτας Μπουκουβάλα, μετά μάλιστα από απαίτηση της ίδιας.

«Η παρουσία μου στην προπονητική καρέκλα της Ιουλιέτας ήταν μια πρόκληση για μένα. Από πολλές απόψεις, αφού θα ήμουν υπεύθυνος της εκγύμνασης μιας αθλήτριας φτασμένης, αλλά με εξαιρετικά άσχημη ψυχολογία και πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό ακριβώς προσπάθησα σε πρώτη φάση να διορθώσω και τα έχω καταφέρει σε σημαντικό βαθμό, κάτι που φαίνεται πλέον και μέσα στα τατάμι», ήταν τα πρώτα λόγια του Γιώργου Μπουντάκη, ο οποίος δηλώθηκε ήδη από την ΕΟ Τζούντο προκειμένου να είναι ο υπεύθυνος προπονητής της Γιαννιώτισσας αθλήτριας στο Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου, κάτι που τον ανάγκασε να παραιτηθεί τόσο από μέλος του ΔΣ της ομοσπονδίας όσο και από την προεδρία του ΟΤ Νέας Φιλαδέλφειας.

«Με πόνεσε περισσότερο η παραίτησή μου από τον σύλλογο μου, παρά από την ομοσπονδία. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια ήθελα να βρεθώ στο ΔΣ της ΕΟΤ, όμως η επιθυμία μου αυτή άλλαξε στην πορεία. Αντίθετα, είμαι ιδιαίτερα δεμένος με τον ΟΤ Νέας Φιλαδέλφειας και, για συναισθηματικούς λόγους, με πόνεσε που παραιτήθηκα, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Πλέον περιμένω να αποζημιωθώ με ένα μετάλλιο από την Ιουλιέτα. Δεν έχω στόχο τα χρήματα, αφού μέχρι και πριν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν είχα λάβει ούτε χρήματα, ούτε και πριμ (σ.σ. στο Τσελιαμπίνσκ έλαβε θεσμοθετημένο πριμ από τους διοργανωτές του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος). Ήθελα όμως να το κάνω για μένα. Ήταν απωθημένο. Μπήκα σε μια διαδικασία με άγνωστο προορισμό. Όμως ουσία έχει το ταξίδι και αυτό μέχρι τώρα μου έχει χαρίσει πολλές χαρές, παρά την κούραση. Το πρώτο σκέλος το ταξιδιού στέφθηκε με επιτυχία και αυτό μου φτιάχνει τη ψυχολογία ενόψει του προορισμού που δεν είναι άλλος από το Λονδίνο».

Η παρουσία της Μπουκουβάλα στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μπορεί να της έφερε το χρυσό μετάλλιο, όμως σύμφωνα με τον Γιώργο Μπουντάκη «αποτέλεσε βάλσαμο στην πληγή που της είχαν δημιουργήσει οι αντίστοιχες διοργανώσεις από το 2004, όταν τέσσερις φορές βρέθηκε λίγο πριν το μετάλλιο αλλά σε όλες τις περιπτώσεις έμενε στην 5η θέση. Αυτή τη φορά η Ιουλιέτα είναι πολύ ευχαριστημένη. Την ενδιέφερε να φύγει από τη Ρωσία με ένα μετάλλιο. Το ζητούμενο για εμένα ήταν να την φέρω πίσω στην Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο ψηλά στη βαθμολογία, προκειμένου στο Ολυμπιακό τουρνουά να έχει πιο ευνοϊκή κλήρωση. Κι αυτό το καταφέραμε. Το ευρωπαϊκό ήταν για εμάς ένα τεστ. Το μετάλλιο δεν ήταν απαραίτητα και το ζητούμενο. Είχαμε στο μυαλό μας να δούμε εάν λειτουργήσει το πρόγραμμα που ακολουθούμε, εάν έπρεπε να αλλάξουμε κάτι στην προετοιμασία και στη φυσική κατάσταση. Όμως τα πάντα, εκτός ίσως από κάποια τεχνικά θεματάκια που της στοίχησαν στον τελικό, πήγαν βάσει προγράμματος. Η Ιουλιέτα ήταν καλά και αυτό φάνηκε, όμως μέχρι να φτάσει στην αγωνιστική κορύφωση απέχει αρκετά. Θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε ένα ήδη ιδιαίτερα επίπονο αλλά ουσιαστικό πρόγραμμα, ώστε να δικαιωθούμε στο Λονδίνο».

Ο Γιώργος Μπουντάκης στάθηκε ιδιαίτερα στην «κωδικοποιημένη» συνεργασία με την Μπουκουβάλα, κάτι που πήρε σάρκα και οστά στον αγώνα με την Γαλλίδα Παβία. «Η αντίπαλός της ήταν υψηλά στην κατάταξη και θέλαμε να αποδείξουμε ότι η νίκη της Ιουλιέτας στο μεταξύ τους αγώνα, στη διοργάνωση του Ρότερνταμ, σε καμία περίπτωση δεν ήταν τυχαία. Οι Γάλλοι είχαν διαβάσει το παιχνίδι της Ιουλιέτας, όμως η κωδικοποιημένη συνεργασία που έχουμε αναπτύξει λειτούργησε άψογα. Άκουγε προσεκτικά όλες τις οδηγίες μου και τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να δουλέψει μέσα στο τατάμι, αποφεύγοντας κάθε επιχειρούμενη τεχνική από την Γαλλίδα αντίπαλό της. Έχοντας σύμμαχό της και την καλή ψυχολογία από την πρώτη νίκη, κατάφερε να ξεπεράσει το ίδιο καλά και το εμπόδιο της Γαλλίδας. Η συνεργασία προπονητή-αθλητή μετουσιώθηκε σε μια εξαιρετικής σημασίας νίκη εντός τατάμι. Ακολούθησε 100% τα βήματα που της υπέδειξα, βάζοντας στην άκρη αγωνιστικούς εγωισμούς και τακτικές του παρελθόντος. Ευχαριστηθήκαμε και οι δύο μια σπουδαία νίκη στο δρόμο για τον τελικό».

Και αν ο δρόμος για την ολοκλήρωση του πρώτου σκέλους του ταξιδιού δεν περιλάμβανε εμπόδια και κινήσεις υψηλού ρίσκου, η συνέχεια θα είναι τελείως διαφορετική. «Το επόμενο τρίμηνο δεν θα χάσει κιλά για να μπορέσει να βγάλει την προετοιμασία. Έχουμε προγραμματίσει καμπ προετοιμασίας στη Μόσχα στα τέλη Μαιου. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει στην Ιαπωνία. Θα θέλαμε να βρεθούμε και στη Βραζιλία, αλλά πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επίπονο ταξίδι. Θα συνεχίσει προετοιμασία στην Ισπανία, ενώ ψάχνουμε και για κάποιον ενδιάμεσο σταθμό πριν από το Λονδίνο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες», τονίζει ο Γιώργος Μπουντάκης, ο οποίος «απαντάει» και σε εκείνους που (ενδεχομένως) θα προσπαθήσουν να «υποβαθμίσουν» τη συνεργασία με μια αθλήτρια υψηλού αγωνιστικού επιπέδου όπως είναι η Ιουλιέτα Μπουκουβάλα.

«Ήμουν ξεκάθαρος από την πρώτη στιγμή. Η Ιουλιέτα ήταν μια φτασμένη αθλήτρια. Εγώ δεν θα πω ότι ανέλαβα την Ιουλιέτα και έγινε κάτι διαφορετικό. Ήταν ήδη έτοιμη να κάνει πράγματα. Αυτό που της έδωσα εγώ και της έλειπε ήταν ένα πρόγραμμα προπόνησης που δεν είχε. Συγκεκριμένους στόχους στην προετοιμασία της για τους αγώνες. Ξέραμε σε ποιους αγώνες έπρεπε να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος και σε ποιους πάμε για τεστ. Στον αθλητισμό και πόσο μάλλον σε ένα άθλημα όπου πρέπει να παλεύεις και με τα κιλά σου, όλα θέλουν ένα πρόγραμμα. Εκτός των άλλων, η Ιουλιέτα βρήκε στο σύλλογο μια οικογένεια. Βρήκε ένα χώρο με παιδιά που τη σέβονται και που όλοι έχουν ταχθεί στο πλευρό της γνωρίζοντας εκ των προτέρων το σημαντικό έργο που έχει να επιτελέσει. Άλλαξε η ψυχολογία της. Ηρέμησε. Έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό και η ομοσπονδία σε αυτό. Ο πρόεδρος της ΕΟΤ, δεν μου έχει χαλάσει χατίρι, στηρίζει τη δουλειά μας και η Ιουλιέτα έχει μεταμορφωθεί. Εκτός τη δική μου προπονητική καθοδήγηση, στο πλευρό της βρίσκεται ένας προπονητής υπεύθυνος για τη φυσική της κατάσταση, μια ολόκληρη ομάδα παρτενέρ που δουλεύουν αφιλοκερδώς για πάρτη της. Για ένα στόχο. Το μετάλλιο της Ιουλιέτας στο Λονδίνο».

Τι γίνεται όμως με τον προορισμό και δη το Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου; «Ο κάθε αγώνας στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι ένα τσουνάμι. Η Ιουλιέτα δεν θεωρείται αουτσάιντερ, από την άλλη όμως δεν θα έχει το άγχος που έχουν τα απόλυτα φαβορί σε κάθε κατηγορία. Πλέον έχει μια σταθερή απόδοση μέσα στο τατάμι, κάτι άλλωστε που το μαρτυρούν και τα συνεχόμενα μετάλλια. Ανεβαίνει σταθερά και αυτό θα προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε μέχρι την ημέρα των αγώνων. Θα προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε το τρίμηνο που έχουμε μπροστά μας, το οποίο για την ίδια, αλλά και για όλους εμάς που βρισκόμαστε δίπλα της, θα είναι ένας προπονητικός εφιάλτης. Το γνωρίζει και η ίδια, όμως ξέρει ότι για να γευτεί τους καρπούς της επιτυχίας πρέπει να ματώσει και γι` αυτό δεν λέει κουβέντα. Όπως και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, που γυμναζόταν πρωί-βράδυ σε ιδιαίτερα επίπονους ρυθμούς».

Για να εξομολογηθεί καταλήγοντας: «Λείπει από το βιογραφικό της ψυχής μου μια διάκριση επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων. Θέλω να δώσει τη ζωή της για να μπορέσει να φτάσει εκεί που πραγματικά αξίζει να βρίσκεται. Τόσο η Μπουκουβάλα όσο κι εγώ θέλουμε τα πάντα και δεν αρκούμαστε με το λίγο. Και το ζητούμενο πλέον είναι το μετάλλιο. Το χρυσό μετάλλιο».